Wilhelm Sasnal w Anton Kern Gallery

Wojtek NYC

/9.3.2007

Wilhelm Sasnal, „Let Me Tell You a Film”, 16 mm, 2007. Fot. Anton Kern Gallery.

Mam przyjemność zaprezentować relację z najnowszej nowojorskiej wystawy Wilhelma Sasnala pióra Wojtka NYC, etatowego już chyba korespondenta polskich blogów. Smacznego.

Otwarcie wystawy Wilhelma Sasnala w Anton Kern Gallery, 8 marca 2007

Wilhelm Sasnal, „Photophobia/ Światłowstręt”, olej na płótnie, 160x160 cm, 2007. Fot. Anton Kern Gallery.

Wilhelm Sasnal, „Bez tytułu”, olej na płótnie, 2006. Fot. Anton Kern Gallery.

Wilhelm Sasnal, “Under The Canvas”, olej na płótnie, 160x160 cm, 2007. Fot. Anton Kern Gallery.

Otwarcie wystawy zaczęło sie o osiemnastej. Wilhelma jeszcze nie ma w galerii, za to Anton Kern jest wszędzie. Wita sie z przybywającymi i pamięta mnie z targów Armory Show. Na ścianach jego ogromnej galerii na dwudziestej ulicy Manhattanu (pewnie przerobionej przed laty z warsztatu naprawy samochodów) wisi 13 prac Sasnala (dwa plakaty na papierze i 11 obrazów olejnych).

Z tylu galerii, ukryty za czarną kotarą, terkocze stary projektor filmowy, wyświetlając 16-milimetrowy, niemy, czarno-biały, jedenastominutowy film. To punkt centralny wystawy, ale jest tak dobrze ukryty, że większość gości chyba nie zdaje sobie sprawy z jego wagi. To polski film fabularny z lat sześćdzieisątych z Emilem Karewiczem w roli głównej, a opowiadający o tragicznym, autentycznym przypadku kradzieży alkoholu metylowego z cysterny kolejowej, rozlania go do butelek i pokątnej sprzedaży. Wielu mężczyzn zmarło po spożyciu trucizny, wielu oślepło. Ten film natchnął Wilhelma do stworzenia serii obrazów o wzroku, o refleksji nad tym że w ogóle widzimy (lub nie), a także o alkoholu jako narkotyku, jego efektach na społeczeństwo i na artystę. Wilhelm zmodyfikował oryginał filmowy, dodając specjalne efekty, które przypominają zaćmę odbierającą wzrok. Film ma napisy angielskie, więc sprawa jest jasna dla wszystkich. Tytuł: Let Me Tell You a Film. W wolnym tłumaczeniu – Opowiem Ci Film.

Anton Kern dumnie mówi, że to już trzecia indywidualna wystawa Sasnala w jego galerii. Zaczął pokazywać prace Wilhelma, kiedy artysta był dużo mniej znany. Na pytanie czy jako galerzysta szczególnie interesuje się sceną polską, Anton zaprzecza. Pochodzenie artysty go absolutnie nie interesuje; interesuje go sam artysta. Talent może objawić sie wszędzie, w Polsce, Chinach, czy Indiach. Teoria szkół malarskich (np. Leipzig School, et cetera) to dla Antona marketingowy nonsens.

W czasie mojej rozmowy z Antonem do galerii wchodzi Sasnal. Jest oblegany, ale chętnie zgadza sie na chwile rozmowy. Jest wyluzowany i bardzo miły. Wyjaśnia, że na tej wystawie nie chodziło mu o proste komentarze na temat efektu alkoholu na społeczeństwo, ale raczej o skomplikowaną współgrę obrazów filmowych, obrazów malowanych, i wydarzeń polityczno – społecznych, dawniej i dzisiaj. Sasnal jest zainteresowany malowaniem „w odmiennym stanie”, np. na kacu. Chce, aby jego obrazy pokazywały to, czego nie można wytłumaczyć słowami. Alkohol to tylko metafora, klucz używany przez artystę do otwarcia drzwi historii i pamięci.

Wychodzę z otwarcia pod wrażeniem, że sztuka Sasnala ewoluuje i jest bardzo świeża.

Sasnal jest niezwykle wrażliwym artystą, wkładającym w swoje obrazy ogromny ładunek emocjonalny. Jego instalacja to zaproszenie do dyskusji i refleksji, wzbogacające tych, którzy są gotowi je przyjąć.

Wojtek NYC, Nowy Jork

Komentarze (44)

anonim

6.12.2007

A może jakieś inne używki też WS mógłby spróbować? Tak jak Witkacy?

Osobiście jestem przeciwnikiem tworzenia i odbierania sztuki pod wpływem środków odurzających. Po wypaleniu takiego skręta wszystko przecież wygląda super! :) Na trzeźwo, to już niestety nie...

piątek, 09 marzec, 2007

może popełniam świętokradztwo, ale muszę powiedzieć, że obrazy zaprezentowane powyżej zą ZŁE :(

zle obrazy

dobre obrazy

a moze dobre

zachwytow nad sasnalem nie ma konca

tylko nie wiem o co chodzi

malarstwo takie tworzyl warhol

prosze powiedziec ile lat temu?

kto pierwszy?

warhola marastwo jest mądre to pewne, no i mocno konceptualne patrz nowoczesne dzis rowniez

filmy tez robił

i to jakie

jak wazne dla sztuki

rysunki tuszem oraz okladki z liternictwem pierwszej klasy to są świetne ale klasyka gatunku R.Pettibona

okladke sonicow sasnal zna swietnie

wiec pytam krytykanta

nad czym tyle zachwytu?

bo nie tylko ja sam nie wiem

w arteonie sporo o malarstwie i wspolczesnosci?

to gdzie w ktorym miejscu sasnal jest wspolczesny?

modny tak, bo moda jak w latach osiemdz na malarstwo figuratywne ale to tylko moda, ktora zaraz minie

i co dalej?

I tutaj wracamy do pola nr 1. zwanego "wszystko juz bylo".

Gramy dalej?

sasnale bardzo różnorodne=Wilhelm poszukuje i sie rozwija, dobrze to, ale to bardzo dobrze.

Najfajniejsze moim zdaniem: reprodukcja nr 2 licząc od góry, oraz przedostatnia

sobota, 10 marzec, 2007

kasia

doskonała metafizyka.

i nie zapominajmy dodać: "wybitna transcendentalność".

;)

Przepraszam, czy tu mnie zbiją jak powiem coś niepoprawnego politycznie? ;) Jestem Tu nowy... bidulek, ale... ;) Przyznam, że film to jest to... film... i niewiele więcej, bo wybaczcie ale zauważanie podobieństw m.in. zawężenia widzenia pod wpływem używki i wymalowanie tego tak dosłownie jak w jednej z prac, nie zachwyca mnie wcale, podobnie jak i inne doświadczenia malarskie, które jakoś takoś widzą mi się tylko komentarzem do filmu(mimo różnicy skali). Znam to z wielu wystaw, zwłaszcza ostatnio studenckich, obrazy na ścianie mają jakoś wiązać się z rerformance albo heppeningiem, filmem video lub animacją, a różnica jest taka, że komentarz Pana Sasnala trafia pod film, i na odwrót, a studentom to zazwyczaj nie wychodzi(mniejsze panowanie nad tym co się chce powiedzieć w klasycznym malarstwie, większe jeśli chodzi o nowe media)... nic nowego, też że ktoś mówi jak się czuje człwoeik po wypitku, czy innych używkach, ewentualnie po chorobie np., czy z powodu jakiegoś innego cierpienia... zwłaszcza że zazwyczaj nie jest to mowa o swoim doświadczeniu, w przeżywaniu tego co się robi i dlaczego, choćby na pograniczu świadomości(Van Gogh, Pollock, Bacon) tylko jakieś próby uogólniania, intelektualizowania przeżycia, na dodatek każdy obraz z innej bajki. Sasnal wygrywa moim zdaniem tylko na tym, że jest inteligentny i łączy to z nowym medium, oraz odpowiednio aranżuje, nawet w tym sensie jaki zauważył Pan Krytykant, że film był z boku... niby nieważny... że niby to właśnie obrazy dają co można z całego konceptu, Pan Krytykant się na to nie nabrał... Ale zaraz mi się oberwie, zapewne od niego też ;)

Wszystkim malarzom życzę wszystkiego dobrego oraz małych wesołych chmurek.

http://www.youtube.com/watch?v=u-nNknvGp6I&mode=related&search=

niedziela, 11 marzec, 2007

"Malarstwo , najlepsze na nerwy lekarstwo" ale nie wiem czy to Sasnalowi dobrze robi. Bardzo lubiłem jego obrazy ale te wyjątkowo wskazają na stan podtrucia i niezdrowia. Mało mają poweru i naprawdę kojażą się z kacem i to dość nieprzyjemnym.

najfajniejsze w tym wszytkim jest to, że Sasnal komentarze j.w., to ma w dupie.

Przecież tu nie chodzi o Sasnala tylko o obrazy

mylisz sie, teraz chodzi wylacznie o Sasnala, tak jest z artystami, ktorzy maja pewna swiatowa renome i dobrze sie sprzedaja, wiadomo, ze sztuka ich zawsze bedzie na okreslonym poziomie,wiec sila rzeczy ich produkcje nie beda zle, reszta to tylko medialna otoczka.

najważniejsza jest nonszalancja i poczucie wyjątkowości. samoświadomość i indywidualizm. to wszystko i coś więcej ma Sasnal, który przekłada swoją złożoną osobowość na te i inne prace.

Jednym słowem W.S. będzie zawsze dobrym malarzem, bez względu na to czy W.S. jest dobrym malarzem.

Hockney też był swego czasu uznawanym za nowatorskiego i interesującego twórcę, dorobił się w końcu uznania takiego, że teraz jakoś tak jedna trzecia studentów maluje albo ma okresy malowwania a - la Hockney... zawsze się dobrze sprzedawał, był w światowych rankingach itp., jego malarstwo, jego zauważanie, fotograficzne skojażenia są w większości upraszczających form malarstwa... za to to, co teraz robi, to wybaczcie... nie, nawet nie będę się wypowiadał... no chyba że tak, iż każdy średnio nauczony i średnio utalentowany artysta mógłby takie rzeczy(pejzażyki) robić... co innego że nie mógłby sprzedać... za takie kwoty... oczywiście też można odpisać, że to tekst tak pisany bo chodzi o sławnego malarza, a nie o to co robi... Czego Sasnalowi nie życzę, ale wykazuję pewnien mechanizm retoryki na tak... bo jak ma sukces, to już musi być dobry i kto krytykuje to albo nie wie i nie rozumie, albo złośliwy...

warsztat to nie wszystko. inteligencja w znacznym stopniu. irracjonalność w największym.

Byle nie w tym rozumieniu, w którym warsztat leży odłogiem, inteligerncja zaś służy temu, by jako tako malując, inteligentnie udawać neosurrealistę...(np. krowa z ludzką głową na niebieskiej chmurce nad niebieską planetą uśmiechającą się do widza szerokimi zębiskami, ehhh... głupotki).

Krytykant

jestem, jestem, przepraszam

miałem w tym tygodniu dużo pracy

nowy czytelniku (już nie wiem, pod którym postem o mnie pytałeś) - jutro postaram się odpowiedzieć :)

pozdr

PS. Tak czytam te komentarze dot. Sasnala... I nie wiem, co napisać. Że jest najistotniejszym malarzem, ostatniej dekady, a kto tego nie widzi, ten nie wie co to malarstwo? ;-)

Nie wiesz co napisać?

To wyluzuj. Jak Sasnal.

O masz...

poniedziałek, 12 marzec, 2007

Pan wybaczy, ale udam się na spoczynek. Jutro będę myśleć jaśniej i precyzyjniej jak i z chęcią wysłucham Pana ewentualnych odpowiedzi na moje niezadane jeszcze pytania. Życze dobrej nocy.

sasnal jest tak samo genialny jak sonic youth. ogromne możliwości i warsztat dają poczucie pełnego zdystansowania się do wszelkich "obiektywych" wyobrażeń na temat sztuki doskonałej.

dla niektórych już zawsze będzie to gówno nieosiągalne i nie mieszczące się w specyfice własnych intelektualnych prztyczków. podobnie jest z fotografią, można robić gówna irytujące http://www.myspace.com/lystockhausen do tego stopnia, że aż fascynujące w swojej nonszalancji i bezczelności.

No właśnie. Trochę też tak jest z Hendrixem. Każdy może przecież grać zębami na rozstrojonej gitarze. Ważne jest, żeby przebyć pewną drogę, a droga "ku łatwości" może być ciernista.

wtorek, 13 marzec, 2007

Co do "ostatniej dekady"... hmmm, rozumując optyką: teraz i tu, uznane i sławne, lepsze od wszelkiej przeciętności w podobnych nurtach...(niekoniecznie w tej kolejności), całkiem możliwe, że przyjdzie się zgodzić, szanowny Krytykancie ;) Szczęście w tym, że są różne optyki i nurta... ;) i zawsze będą na szczęście, jak w tym sloganie: ilu ludzi, tyle poglądów; na sens malarstwa również, ale widzę że zwiększył się wybór prac Sasnala. Aanonymous plus minus niskończoność, oczekujący z niecieriwością ktytycznych uwag o Twom zdaniu na temat mojego zrozumienia(optyki) malarstwa ;) hihi.

Jak patrzę na nowy przed ostatni to widzę Chrystusa

środa, 14 marzec, 2007

A ja nagą panią :)

Ot Właśnie ;) Anonymous plus minus nieskończoność.

To jest dopiero czarodziejstwo jakieś, że identyczne z twórczością znanego malarza malarstwo uchodzi za intrygujące.

Luc Tuymans

piątek, 16 marzec, 2007

ano właśnie

gerhard richter

To już przerabialiśmy, ale byliście blisko sedna. Sasnal to istotnie największy kontynuator tej "linii" - jej kolejne ogniwo. Pozdrawiam.

sasnal =

duzo od warhola

dalej hockney

richter

tuymans

szczypta wroblewskiego

przetrawionego na ladne prace przez Modza a teraz Przybylskiego

czyli jak mowi krytykant Sasnal to geniusz, nic takiego nie bylo, hihi

no a filmow nie komentuje - zawsze kupi jakis znany galerzysta i zacznie handlowac jak filmami warhola i iinych klasykow

Myślałam , że to poważny blog , a to jakiś brudnopis. :)

Karolinka

Acha i przepraszam, że się nie przedstawiłam poprzednio jak mi się wyrwało z tym brudnopisem. Mam na imię Karolinka. Moją uwagę przykół następny obraz, mianowicie trzeci od góry. Przedstawia on tak wiele i nic zarazem. Jestem zachwycona poprostu krótko mówiąc Karolinka

Karolinko miła ;) Każdy blog - w dziale komentarzy... - jest brudnopisem tego, co dana osoba mogła by napisać, mając na to kilka dni...

Nie chcę być upierdliwa i drobiazgowa, ale męczy mnie ten trzeci od góry. Ja wiem, że dosłowność rzeczy czasem zabija dobry obraz, ale właśnie zaczęłam malowć... patrzę i mam podobnie muśnięte płótno... boję się, że popełniłam plagiat... zupełnie niechcący. Jeszcze dodam, że to chyba ze mną jest coś nie w porządku, bo na drugim od góry znowu widzę Chrystusa, a na tym szóstym od góry to właśnie ja Karolinka....teraz wszystko jest jasne...

sobota, 17 marzec, 2007

film osemka lub 16tka są od jakiegos czasu modne bardzo

poprzednie dwie edycje biennale w wenecji byly wrecz zdominowane przez takie prace

sasnal sprytnie zacz rowniez filmowac

kazdy moze filmowac

a uznanego modnego artysty to kazdy prozny kurator, marszand bedzie wszystko lykal

sasnal sprytnie zrezygn z socjolog-spoleczn rysuneczkow w "Przekroju" stał sie lewakiem, ni i teraz tylko "Krytyka polityczna"

modne, trendy ale wszystko jakies plytkie

Gatunkowo do Billa Violi, Gary Hilla, Barneya, a z polskich artystów polecam Gustowską w Poznaniu to ta malarsko-pseudo filmowa tworczosc ma sie nijak

jest tylko trendy

salonkowo warszawkowa

słowa sałata

sałata słowa

Chiba, mowa trawą, trawą mowa? :) Ach nie, jak mogłem być takim zapyziałym tradycjonalistą ;)

poniedziałek, 26 marzec, 2007

8mm rzadzi!!!

środa, 02 maj, 2007

Anonimowy

10.2.2008 21:26

ja natomias wolę obrazy Kozyry??? :-/